چه کسی می گوید اگر بدی و گرفتاری نبود

 زیبایی های زندگی دو چندان می شد؟!
اگر بدی نبود،خوبی هاوزیبایی ها به چه شکل قابل درک بود

وقتی که همه چیز هم سطح و تکراری می شد؟!
چگونه خدا را در قلب کسانی می دیدی

که نوررادراعماق تاریکی ها به دل هاهدیه می بخشند؟!
چگونه دست های خدارا

به واسطه دستانی لمس می کردی

که در گرفتاری ها و مشکلات می بخشند؟!
چگونه محبت و مهربانی خداوند را در چشمانی می دیدی

که درآرزوی خوشبختی برای دیگران

به آسمان دوخته شده اند؟!
چگونه لذت بخشش،گذشت وامید رادرزندگی حس می کردی

وقتی دلیلی برای آن نمی دیدی؟!
آری!
اگر اینها نبود،

چگونه حضورخدارادر کنارت احساس می کردی

وقتی که می بیند،راه می رود ومی خندد؟!