این نه عشق است برادر که پشیمانی ماست

وین نه عهد است که تایید مسلمانی ماست

داغ یک عمرگناه است که پنهان کردیم

سجدبر دوست که نه سجده به شیطان کردیم

هی گنه کرده و گفتیم خدا میبخشد

عذر آورده و گفتیم خدا میبخشد

بخششی هست ولی قهر و عذابی هم هست

های مردم به خدا روز حسابی هم هست

نکنیم این همه بد درحق مولا نکنیم

کوفیان هرچه که کردند بیا ما نکنیم

یادمان رفته که ما حق رسالت داریم؟

یادمان رفته که میراث شهادت داریم؟

ای برادر گنه ماست علی گر تنهاست

واگر فاطمه این بنت مطهر تنهاست

گنه ماست حرم صحن جنون میگردد

ودل ضامن آهو همه خون میگردد

همه تقصیر منو توست برادر برخیز

شیعه یعنی که من و تو تو دلاور برخیز

هرکه در عین بلا شیعه بماند مرد است

هرکه یک موی بلغزد به علی نامرد است

مردم این خواب حرام است همه بر خیزید

جاده پیداست به جان شهدا بر خیزید

ما به خون خواهی اولاد علی آمده ایم

چهارده قرن گذشته است ولی آمده ایم

حرف این است ولاقوه الابالله

هرکه مرد است قدم رنجه کند بسم الله

دستمال كاغذی به اشك گفت:
قطره قطره‌ات طلاست
یك كم از طلای خود حراج می‌كنی؟
عاشقم
با من ازدواج می‌كنی؟

اشك گفت:
ازدواج اشك و دستمالِ كاغذی!؟
تو چقدر ساده‌ای
خوش خیال كاغذی!
توی ازدواج ما
تو مچاله می‌شوی
چرك می‌شوی و تكه‌ای زباله می‌شوی
پس برو و بی‌خیال باش
عاشقی كجاست!؟
تو فقط
دستمال باش!

دستمال كاغذی، دلش شكست
گوشه‌ای كنار جعبه‌اش نشست
گریه كرد و گریه كرد و گریه كرد
در تن سفید و نازكش دوید
خونِ درد

آخرش،

دستمال كاغذی مچاله شد
مثل تكه‌ای زباله شد
او ولی شبیه دیگران نشد
چرك و زشت مثل این و آن نشد
رفت اگرچه توی سطل آشغال
پاك بود و عاشق و زلال

او
با تمام دستمال‌های كاغذی
فرق داشت:
چون كه در میان قلب خود
دانه‌های اشك كاشت.

همه میپرسند :
چیست در زمزمه مبهم آب ؟
چیست در همهمه دلکش برگ ؟
چیست در بازی آن ابر سپید ؟
روی این آبی آرام بلند ،
که ترا می برد اینگونه به ژرفای خیال ؟

چیست در خلوت خاموش کبوترها ؟
چیست در کوشش بی حاصل موج ؟
چیست در خنده جام ؟
که تو چندین ساعت
مات و مبهوت به آن می نگری ؟

نه به ابر ،
نه به آب ،
نه به برگ،
نه به این آبی آرام بلند،
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام ،
نه به این خلوت خاموش کبوترها ،
من به این جمله نمی اندیشم !

من مناجات درختان را هنگام سحر ،
رقص عطر گل یخ را با باد ،
نفس پاک شقایق را در سینه کوه ،
صحبت چلچله ها را با صبح ،
بغض پاینده هستی را در گندم زار ،
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل ،
همه را میشنوم ،
می بینم ،
من به این جمله نمی اندیشم

به تو می اندیشم ،
ای سراپا همه خوبی ،
تک و تنها به تو می اندیشم .
همه وقت ،
همه جا ،
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم ،
تو بدان این را تنها تو بدان .
تو بیا ،
تو بمان با من تنها تو بمان.
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب !
من فدای تو به جای همه گلها تو بخند!
اینک این من که به پای تو درافتاده ام باز ،
ریسمانی کن از آن موی دراز ،
تو بگیر،
تو ببند !

تو بخواه !
پاسخ چلچله ها را تو بگو،
قصه ابر هوا را تو بخوان !
تو بمان با من تنها تو بمان !

در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است ،
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش!

   تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته

       جهانی که هر انسانی تو اون خوشبخت خوشبخته

        جهانی که تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نیست

               جواب هم‎صدایی‎ها پلیس ضد شورش نیست

             نه بمب هسته ‎ای داره نه بمب ‎افکن نه خمپاره

             دیگه هیچ بچه‎ ای پاشو روی مین جا نمیذاره

       همه آزاده آزادن همه بی درده بی دردن

   تو روزنامه نمی خونی نهنگا خودکشی کردن

     جهانی رو تصور کن پر از لبخندو آزادی

        لبالب از گل و بوسه پر از تکرار آبادی

           کسی آقای عالم نیست برابر باهمن مردم

             دیگه سهم هر انسانه تن هر دونه گندم

              بدون مرزو محدوده وطن یعنی همه دنیا

               تصور کن تو می تونی بشی تعبیر این رویا

  بخوان دعای فرج را،دعا اثر دارد 

  دعا پرنده عشق است و بال و پر دارد

  بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب 

                                            روز اول

با خودت صادق باش و نگران آنچه دیگران درباره ات فكر می كنند نباش. تعریفاتی را كه آنها از تو دارند نپذیر,خودت خودت را تعریف كن

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم

در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی

خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم

خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!

مشق سکوت روخط نزن اینجاکسی غریبه نیست

نگوکه باورنداری حرف دلت روبنویس

دفترکهنه دلت رنگ غمودوست نداره

بهش نگوتوراه عشق هیچ کسی پانمیذاره

ازغم و تنهایی نگویاس سفیدپشت سر

نگوشقایق نمیادهمین حالا پشت در

ازشب وتاریکی نگو خورشیدمون جلوه گره

نگونسیم سحری ازکوچه مون نمیگذره